W Kopysnie w XIX wieku istniała szkoła powszechna, jednoklasowa. Rozpoczęła swą działalność po wejściu w życie postanowień noweli do ustawy szkolnej o zakładaniu i utrzymywaniu publicznych szkół ludowych i obowiązku posyłania dzieci do szkół z 1883 r. Na jej podstawie Rada szkolna krajowa na posiedzeniu w dniu 9.12.1886 r. podjęła uchwałę o zorganizowaniu szkoły filialnej w Kopysnie z dniem 1.09.1888 r. (zob. archive.org). Warto podkreślić, iż na wzniesienie budynku szkoły zapomogi udzielił sam cesarz Franciszek Józef, o czym doniosła Gazeta Lwowska (Nr 177, z dnia 5 sierpnia 1887 r.), w której czytamy:
"Najjaśniejszy Pan raczył najmiłościwiej udzielić z prywatnej Swej szkatuły gminie Kopyśno, w powiecie dobromilskim, na budowę szkoły, zapomogi w kwocie 100 zł.”
Według Szematyzmu Szkół Podstawowych Ogólnokształcących (digital.onb.ac.at) w kwietniu 1890 r., w zastępstwie naukę w szkole prowadziła Aniela Faliszewska. Do szkoły uczęszczało w tym czasie 57 osób (22 mężczyzn, 35 kobiet - 55 osób wyznania greckokatolickiego i 2 osoby wyznania mojżeszowego). Prawdopodobnie później, lecz w tym samym roku 1890, naukę w szkole (w zastępstwie) prowadziła Aniela Barówna. Józef Fastnacht (potomek Simona Fastnachta - kolonisty z miejscowości Melchingen, leżącej w Badenii-Wirtembergii, który w 1783 r. osiedlił się w m. Falkenberg, obecnie Nowe Sady) przejął nad nią kierownictwo w okresie od 1891 do 1901 roku i w latach 1906-1908. Potwierdza to historia rodziny (zob. brodzianie.one.pl). Szkołę w latach 1902-1903 (w zastępstwie) prowadziła Emilia Figol. W roku 1909 szkołą zarządzał Zygmunt Jastrzębski a następnie w latach 1910-1913 Piotr Siemaszek. Od 1 marca 1920 roku do 1924 (?) szkołę prowadził Eugeniusz Biliński. Dostępne dokumenty potwierdzają, iż urodził się on w 1893 r., był wyznania rzymsko-katolickiego, narodowości polskiej, żonaty, posiadał egzamin kwalifikacyjny i był tymczasowym kierownikiem szkoły. Podczas jego pracy, budynek szkolny był drewniany, jednoizbowy i wynajmowany, a językiem nauczania był "ruski". Przed 1932 r. nauczycielką w szkole była Maria Rzucidłówna (przeniesiona w 1932 r. do m. Rosenburg p. Dobromil - archive.org). W późniejszych latach według zeznań mieszkańców w szkole uczyła Lidia Hnatyszak, siostra Romana, którego grób znajduje się na cmentarzu w Kopysnie. Według Iwana Krupy (zob. "Iwan Krupa - Kopysno") od roku 1935 nauczycielką w szkole była Halina Bak ze Lwowa, narodowości ukraińskiej. W tym okresie były cztery klasy. Nauczano języka polskiego, arytmetyki, historii (po polsku i ukraińsku) i religii (po ukraińsku). Zdaniem innych w szkole nauczano także języka niemieckiego.
Przez II wojną światową (prawd. od 1936 r.), powyżej cerkwi powstał "Dom Narodowy" w którym była czytelnia prowadzona przez Towarzystwo "Proswita", zajmujące się szerzeniem oświaty wśród ukraińskiej ludności wiejskiej i małomiasteczkowej. Dom ten znajdował się na terenie nieruchomości będącej własnością Parafii Greckokatolickiej (wg numeracji z 1852 r. - działki nr 654 i 655, działka budowlana nr 27), jak na załączonej mapce.
Kopysno miało także przed II wojną światową swój chór cerkiewny prowadzony przez ks. Aleksandra Hajdukiewicza (zob. Osoby - Ogólne - Członkowie chóru cerkiewnego). Sołtysem wsi był wówczas Bazyli Krupa.
W czasie II wojny światowej w Kopysnie funkcjonowała publiczna szkoła podstawowa z ukraińskim językiem nauczania, w której nauczycielem był niejaki Kuśnierz. Jego nazwisko widnieje na świadectwie nauczania wydanym w 1943 r. dla Mikołaja Kaczmara.
